ភាពជាអ្នកដឹកនាំត្រូវពឹងលើកត្តាធំៗបី គឺការអនុញ្ញាត១ សេវាកម្ម១ និងគតិបណ្ឌិត១”
”ការដឹកនាំជោគជ័យ ត្រូវអាស្រ័យនូវសិល្ប៍សាស្រ្តរបស់ខ្លួន វាអាចនឹងស្ថិតក្នុងស្ថានភាពផ្សេងគ្នានិងត្រូវប្រាស់នូវយុទ្ធសាស្រ្តផ្សេងគ្នាដែរ”
“មេដឹកកំពូលត្រូវចេះប្រើប្រាស់អាវុធរបស់ខ្លួនឲ្យត្រឹមត្រូវនិងសុក្រឹត្យបំផុត”
(ទស្សនាទានៈ ម៉ៃ រ៉ាម)
ក្នុងខណ:ពេលដែលមានទ្រឹស្តីនិងទស្សនាទានដ៏ច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់ ស្តីពីការធ្វើ ឬ បង្កើតមាគ៌ាមួយដែលឲ្យក្លាយជាភាពជាបុគ្គលដឹកនាំដែលប្រកបដោយឥទ្ធិពលដ៏មហោស្ចារ្យ ឬ ជាមគ្គុទ្ទេសក៍ដ៏កំពូលនោះ ខ្ញុំបាទសូមលើកយកគ្រឿងផ្សំចំនួនបីយ៉ាង មកចូលរួមចំណែក ក្នុងការកសាងខ្លួន ឲ្យក្លាយជាមគ្គុទ្ទេសក៍ដ៏ប្រសើរផងដែរ ។ គ្រឿងផ្សំទាំងបីប្រការហ្នឹង គឺមានប្រសិទ្ធភាពខ្លាំងណាស់ ដែលអាចធ្វើឲ្យសម្លមគ្គុទ្ទេសក៍របស់អ្នកមានរសជាតិកាន់ឈ្ងុយឆ្ងាញ់ទ្វេឡើង ។ យុទ្ធសាស្ត្រទាំងបីប្រការហ្នឹង គឺពិសិដ្ឋបំផុត ដែលមិនអាចខ្វះបាន ។
តាមការណ៍ពិត យើងមានគ្រឿងផ្សំ ឬ វិធីសាស្រ្តដ៏ច្រើនក្នុងការស្ថាបនាវិថីដែលពោរពេញដោយមហាឥទ្ធិពលរបស់មគ្គុទ្ទេសក៍ ។ ក៏ប៉ុន្តែ កតា្តសំខាន់ គឺស្ថិតនៅត្រង់ថា៖ “តើយើងនឹងត្រូវជ្រើសរើសយកវិធីសាស្ត្រណា ក្នុងការអភិវឌ្ឍទេពកោសល្លនៃភាពជាអ្នកដឹកនាំអ្នកប៉ុណ្ណោះ” ។ យុទ្ធសាស្រ្តត្រីកោណទាំងបីខាងក្រោមហ្នឹង នឹងពិតជាអាចជួយបង្កើនរសជាតិនៃភាពដឹកនាំរបស់អ្នកមិនខានឡើយ ។
១/យុទ្ធសាស្រ្តបឋម៖ ការអនុញ្ញាត
“ការអនុញ្ញាត” ជាឧបការណ៍ ឬ ជាគ្រឿងផ្សំមួយយ៉ាងដែលមេដឹកនាំកំពូលភាគ បានសម្រេចជ្រើសរើសវាយកបង់និងផ្សែផ្សំឲ្យក្លាយជាសិល្ប: ឬ សិល្ប៍សាស្ត្រមួយក្នុងការដឹកនាំ ។ពួកគេប្រើប្រាស់សិល្ប៍សាស្រ្តហ្នឹង ដោយប្រុងប្រយ័ត្ន ពោលគឺត្រូវប្រើវា ឲ្យបានត្រឹមត្រូវទាំងបរិមាណនិងពេលវេលារបស់វា ។ សិល្បៈ “ការអនុញ្ញាត” ហ្នឹង វាអាចលេចចេញនូវព្រំដែននិងកំហិតរបស់វា ។ ការប្រើប្រាស់វា មិនអាចធ្វេសប្រហែសបានឡើយ ។ មិនថា៖ “វាជាការអភិវឌ្ឍបុគ្គលិកលក្ខណៈ ឬ ក្រុមគ្រួសារ ឬក៏ ជាការបង្កើតអាជីវកម្មក្តី” ។ ទាំងហ្នឹង គឺតម្រូវឲ្យមានរយៈពេលនៃការទទួលយក ឬ ដំណើរការនៃការអនុញ្ញាត” ដែលនឹងអាចជួយបង្កើតឲ្យមានផ្លែផ្កាល្អ ។ តើអ្នកធ្លាប់សង្កេតឃើញខ្លួនឯងថា៖ “បានបង្ខំអី្វមួយឲ្យកើតឡើងដែរឬទេ”? តើអ្នកធ្លាប់សង្កេតឃើញខ្លួនឯងថា៖ “បានបង្ខិតបង្ខំខ្លួនឯង ឬ សមាជិកក្រុម ឬក៏ អតិថិជន ឬថា មិត្តភក្តិ ពុំនោះសោត បុគ្គលដទៃរបស់អ្នកដែរឬទេ”?តើសិល្ប៍សាស្ត្របែបការអនុញ្ញាតហ្នឹង អាចជួយបន្ថែមគ្រឿង ដើម្បីបង្កើនរសជាតិដល់ការដឹកនាំរបស់អ្នកបានយ៉ាងណាខ្លះ? តើអ្នកត្រូវប្រើប្រាស់វាដោយវិធីណា ដើម្បីឲ្យវាមានប្រសិទ្ធភាពខ្ពស់?
រូបមន្តប្រើប្រាស់ វិធីសាស្រ្តអនុញ្ញាតិ
ចូរសង្កេតមើលអត្ថន័យរបស់ “អនុញ្ញាត” ដូចខាងក្រោម៖
១/ផ្តល់ការយល់ព្រមឲ្យធ្វើមួយ… ឧទាហរណ៍ៈ អនុញ្ញាតឲ្យសិស្សឈប់សម្រាក ឬ អនុញ្ញាតិឲ្យទៅផ្ទះជាដើម ។
២/ផ្តល់សិទ្ធិឲ្យ, ព្រមឲ្យមាន, ព្រមឲ្យចូលរួមចំណែក… ឧទាហរណ៍ៈ អនុញ្ញាតឲ្យចូលភាគហ៊ុនជាមួយគ្នា ឬ អនុញ្ញាតឲ្យសិទ្ធិអាជ្ញាបណ្ណជាដើម ។
៣/អនុមតិ, បញ្ញត្តិ… ឧទាហរណ៍ៈ អនុញ្ញាតឲ្យបញ្ញត្តិច្បាប់ ។
៤/ទទួលព្រមឲ្យអ្វីមួយកើតឡើង ឬ មាន… ឧទាហរណ៍ៈ អនុញ្ញាតឲ្យទទួលយកប្រាក់ ចំនួន១០០០ដុល្លារ ។
យុទ្ធសាស្រ្តអនុញ្ញាតិ គឺតម្រូវឲ្យមានភាពជឿជាក់ ការទុកចិត្តបាន ការលួងលោម អព្ភន្ដរញ្ញាណ (ការយល់ច្បាស់ដោយមិនបាច់ពិចារណា) និងឆន្ទៈក្នុងការអនុញ្ញាត ឬ យល់ព្រមឲ្យទៅ មិនមែនជាអ្វីដែលអ្នកត្រូវតែទៅស្វែងរកតាមសាលា តាមទីផ្សារ ឬ នៅតាមជាយថ្នល់នោះឡើយ ។ វាជាការអនុញ្ញាតមួយដែលស្ថិតក្នុងរបៀងមួយនៃមេដឹកនាំដែលធ្វើឲ្យអ្នកនៅក្រោមបង្គាប់បញ្ញាកើតមានគំនិតច្នៃប្រតិដ្ឋ មានការអភិវឌ្ឍ និងកាន់តែប្រសើរជាងមុន ពោលគឺ អាចជម្រុញឲ្យបុគ្គលិកល្អ ក្លាយជាបុគ្គលិកកាន់ល្អប្រសើរជាងមុន ហើយបុគ្គលិកដែលល្អប្រសើរ ឲ្យក្លាយជាបុគ្គលិកដែលរឹងរឹតតែវិសេសវិសាលថែមទៀត ។
ពេលដែលអ្នកក្រុមការងាររបស់អ្នកក្លាយជាបុគ្គលដ៏ប្រសើរនិងវិសេសឥតខ្ចោះនោះ អ្នកក៏នឹងក្លាយជាមេដឹកនាំដ៏មហោស្ចារ្យ ។ យើងអាចនិយាយម្យ៉ាងទៀតបានថា៖ “សិល្បៈនៃការអនុញ្ញាត ជាទ្រឹស្តីក្នុងការអូសទាញ” ។
នៅពេលដែលមេដឹកនាំផ្តល់ការអនុញ្ញាតដល់អ្នកម្នាក់ ដើម្បីធ្វើអ្វីមួយ ឬ អនុញ្ញាតពេលឲ្យ វាមានន័យថា៖ ”បានផ្តល់ឲ្យត្រានៃអាជ្ញាសិកនៃ ឬ សិទ្ធិអំណាច” ។ វាមានធម្មានុរូបត្រឹមត្រូវតាមច្បាប់ ។
ការអនុញ្ញាតជាទម្រង់មួយនៃការយល់ព្រម ឬ ផ្តល់ពេលវេលា ឬ ឱកាសមួយ ឲ្យជនណាម្នាក់បានធ្វើការងារ ឬ កិច្ចការរបស់គេ ដោយមិនចូលទៅជ្រៀតជ្រែក ឬ តាមត្រួតពិនិត្យដោយផ្ទាល់ ។ នេះជាកាដូនៃសេរីភាពនិងការគោរពមួយ ។
តម្រង់ភ្នែករបស់អ្នកឆ្ពោះទៅរកបាល់មួយ
សេរីភាពអាចមានសក្តានុពលភាពធ្វើឲ្យកើតមានការរំលោភបំពាន ។ ដូច្នេះ មេដឹកនាំជាច្រើន មិនបានបិទនេត្រារបស់គេ ដោយឲ្យបាល់ធ្លាក់មកដល់ដីតាមទំនើងចិត្តឡើយ ពោលគឺ គេនឹងនៅតែតាមពិនិត្យមើលគ្រប់វិនាទី ។ ការអនុញ្ញាតមិនមែនមានន័យថា៖ “អនុញ្ញាតឲ្យដោយការទទួលខុសត្រូវនោះទេ” ។ ប៉ុន្តែ ការដឹកនាំដែលមិនមានកាដូនៃសេរីភាព ផ្តល់ឲ្យនោះទេ ក៏មិនមានសក្តានុពលភាពអ្វីមួយនឹងកើតឡើងឡើយ ។
មេដឹកនាំត្រូវតែមានជំនឿនិងការទុកចិត្តដ៏មុតមាំ ព្រមពិចារណាឲ្យបានយួរ មុននឹងចាប់ផ្តើមប្រើសិល្ប៍សាស្ត្រ គឺការអនុញ្ញាត ទៅលើអ្នកណាម្នាក់ ពោលគឺ ទាមទារឲ្យយល់ច្បាស់និងដោយស្មារតីប្រុងប្រយ័ត្ននៃប្រភេទមនុស្សបែបណានិងឲ្យធ្វើអី ហើយនៅពេលណា ។
ការជឿជាក់និងការអនុញ្ញាត
ការជឿជាក់និងការអនុញ្ញាត
ចៅហ្វាយរបស់ខ្ញុំមានការភ្ញាក់ផ្អើលខ្លាំង ចំពោះ “ការអនុញ្ញាត” ។ ក្រោយពេលដែលខ្ញុំបានធ្វើឲ្យគាត់ជឿជាក់មកលើរូបខ្ញុំ ហើយខ្ញុំបានបង្ហាញពីដួងចិត្តរបស់ខ្ញុំ គាត់ក៏ចាប់ផ្តើមប្រើពាក្យអនុញ្ញាតជាមួយខ្ញុំ ។ គាត់ក៏បានអនុញ្ញាតឲ្យខ្ញុំអភិវឌ្ឍនិងបង្កើនជំនាញរបស់ខ្ញុំ តាមរយៈការផ្តល់កិច្ចការជាច្រើននិងការទទួលខុសត្រូវលើសពីការងារធម្មតារបស់ខ្ញុំ ។ ខណៈពេលដែលគាត់បានដាក់ការជឿជាក់មកលើរូបកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ គាត់ក៏បានប្រគល់នូវកិច្ចការដ៏ច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់និងអនុញ្ញាតឲ្យខ្ញុំសម្រេចកិច្ចការដោយខ្លួនឯង ។
ការអនុញ្ញាតនិងអំណាច
ខណៈពេលដែល ការអនុញ្ញាតអាចជាភាពភ័យខ្លាចចំពោះមេដឹកនាំ ការអនុញ្ញាតនោះក៏អាចផ្តល់នូវសិទ្ធិអំណាចដល់អ្នកក្រោមបញ្ជាផងដែរ ។ ការផ្តល់អំណាចនោះ បានជួយស្ថាបនាការដឹងគុណ ការសរសើរ និងការគោរពដ៏ជ្រាលជ្រៅចំពោះមេដឹកនាំ អស់រយៈកាល ។
មេដឹកនាំដែលដឹងពីអំណាចនៃការអនុញ្ញាត ក៏ត្រូវតែដឹងដែរនូវសេចក្តីត្រូវការដ៏សមស្របរបស់អ្នកក្រោមបង្គាប់បញ្ជា ដើម្បីយល់ព្រមឲ្យពួកគេ កាន់កាប់យក ឬ បំពេញបេសកម្មខ្លួន ដោយបន្ថែមនូវការចូលរួមចំណែក ក្នុងផ្តល់ឲ្យពួកគេ នូវការអភិវឌ្ឍ ការរីកចម្រើន និងការសិក្សា ។
មេដឹកនាំដែលមានសមត្ថភាពក្នុងបង្វឹកបង្វឺននិងអប់រំនឹងទទួលបាននូវអត្ថប្រយោជន៍ដ៏សន្ធឹកសន្ធាប់បីអ្នកដទៃ ។ វាជានវានុវត្តន៍ថ្មីមួយដែលការដឹងនាំត្រូវប្រកាន់យកអំណាចនិងសេរីភាពនៃការអនុញ្ញាត ។ មេដឹកនាំត្រូវតែប្រើប្រាស់វិធីសាស្រ្តអនុញ្ញាតិនិងផ្តល់នូវគោលការណ៍ ប្រឹក្សា និងសកម្មភាពកែតម្រូវនានាទៀត ប្រសិនបើ ចាំបាច់ ។
២/យុទ្ធសាស្រ្តមជ្ឈឹម៖ សេវាកម្ម
នៅក្នុងយុទ្ធសាស្រ្តទីមួយ យើងបាននិយាយហើយ ដែលជាកត្តាដ៏សំខាន់ក្នុងការក្លាយជាមេដឹកនាំដ៏កំពូល គឺសិល្បៈក្នុងការអនុញ្ញាត ។ ឥឡូវនេះ យើងសូមក្រឡេកទៅមើលគ្រឿងផ្សំមួយទៀត ដែលអាចជួយអ្នកក្លាយជាមេដឹកនាំដ៏ប្រកបដោយរសជាតិឆ្ងាញ់ គឺគ្រឿងផ្សំទីពីរ “សេវាកម្ម” ។
នៅក្នុងវិស័យពាណិជ្ជកម្ម អ្នកកាន់តែគ្រប់គ្រងនិងដឹកនាំ ក្នុងឋានៈខ្ពស់ទៅៗ អ្នកកាន់តែត្រូវអ្នកក្រោមបង្គាប់បញ្ជា កាន់តែច្រើន ។
នៅក្នុងវិស័យពាណិជ្ជកម្ម អ្នកកាន់តែគ្រប់គ្រងនិងដឹកនាំ ក្នុងឋានៈខ្ពស់ទៅៗ អ្នកកាន់តែត្រូវអ្នកក្រោមបង្គាប់បញ្ជា កាន់តែច្រើន ។
ចូរចងចាំទុកថា៖ “តួនាទីរបស់មេដឹកនាំ គឺដើម្បីក្លាយភាពជាភាពជាអ្នកនាំដ៏កំពូល ត្រូវបម្រើ ឬ ផ្តល់សេវាកម្ម គឺថាត្រូវបញ្ជាក់និងបំពេញតាមតម្រូវការដ៏សមស្រប “ ។ នេះជាក្តីស្រឡាញ់និងនិងភាពជាអ្នកដឹកនាំ ។
ការបំពេញតួនាទីជាមេដឹកនាំ
បើទោះបីជា អ្នកដឹកនាំក្នុងអន្តរទំនាក់ទំនងក្តី ក្នុងសាលាក្តី ឬ ក្នុងពិភពពាណិជ្ជកម្មក្តី ឬក៏ នៅក្នុងទីណាៗក្តី ការបំពេញតាមសេចក្តីត្រូវការ គឺជាការស្ថាបនានូវអំណាចឲ្យខ្លួនឯង ក្នុងពេលដែលអ្នកដឹកនាំ ។ អ្នកផ្តល់នូវអំណាចឲ្យពួកគេ ដើម្បីបំពេញនូវបេសកម្ម ការងារ ឬ តួនាទីនានា ។ វាជាអន្តរទំនាក់ទំនងមួយនៃការអនុញ្ញាត ។
ការផ្តល់នូវសេវាកម្មពីមេដឹកនាំ គឺផ្តល់ឲ្យមានការដឹងគុណផងដែរ ។ នៅពេលដែលអ្នកផ្តល់ឲ្យជាប់ជារៀងរហូតនូវការបំពេញតាមតម្រូវការនិងសេវាកម្ម វាជាផ្នែកមួយនៃតភ្ជាប់របស់អ្នកនឹងអ្នកក្រោមបង្គាប់បញ្ជា ហើយអ្នកកំពុងតែកសាងនូវសេចក្តីទុកចិត្ត កាត់បន្ថយចំណូល និងលើកតម្កើងនូវសុខុមាលភាពបុគ្គលភាពរបស់អ្នកក្រោមបញ្ជា ព្រមទាំងអង្គភាពទាំងមូល ជាពិសេសបេសកម្មនិងគោលដៅរបស់អ្នក ។ សិល្ប៍សាស្រ្តនេះ បានបង្ហាញនូវអត្ថប្រយោជន៍ដ៏ច្រើនសន្ធឹកសនា្ធប់ នៅក្នុងដំណើរការដ៏យួរអង្វែង ជាជាងវិធីសាស្រ្តក្នុងដឹកនាំនានាទៀត ។ វាជួយបង្កើនថាមពលនិងឫទ្ថីអំណាចរបស់អ្នក ។ ចូរបង្កើតឱកាសឲ្យបានច្រើនឡើងៗ សម្រាប់អ្នក ក្នុងការផ្តល់នូវសេវាកម្មដល់អ្នកក្រោមបង្គាប់ ។
មេដឹកនាំដែលប្រើប្រាស់ថាមពលច្នៃប្រឌិតនៃក្តីស្រឡាញ់និងសេវាកម្ម ត្រូវបង្កើតជំហានដ៏ធំ ឆ្ពោះទៅមុខរកអំណាចនិងថាមពលលើផ្លូវរបស់គេ ។
៣/យុទ្ធសាស្រ្តឧត្តម៖ គតិបណ្ឌិតនិងថាពល
ត្រូវមានគតិបណ្ឌិតនិងថាមពល
ត្រូវចាំថា៖ “អ្វីគ្រប់យ៉ាង គឺសុទ្ធតែជាថាមពល ហើយអ្វីគ្រប់យ៉ាងនឹងនាំមានគតិបណ្ឌិត”
មេដឹកនាំដែលមានឥទ្ធិពលនិងអស្ចារ្យ ត្រូវតែជាបុគ្គលដែលមានគតិបណ្ឌិតនិងថាមពលខ្ពស់ ។ ក្នុងអង្គភាព ឬ ស្ថាប័នមួយដែលខ្លួនកំពុងនឹងប្រឈមមុខនឹងបញ្ហានិងវិបត្តិដ៏សន្ធឹកសន្ធាប់ដែលខ្លួនត្រូវតែដោះស្រាយ ហើយការដោះស្រាយក៏ត្រូវតែពឹងលើគតិបណ្ឌិតនិងអានុភាពដែរ ។ មេដឹកនាំដែលខ្វះគតិបណ្ឌិតនិងសក្តានុពលភាព នឹងនាំមកនូវវិបត្តិក្នុងស្ថាប័នខ្លួន ឬ ការដោះស្រាយបញ្ហានឹងមិនមានសុក្រឹត្យទៀតផង ។ វាក្លាយជាដុំភ្លើងដ៏ក្តៅដែលឆេះរោលរាលពាសពេញផ្ទៃនៃការដឹកនាំរបស់អ្នក ។ ដូច្នោះ គតិបណ្ឌិតនិងថាមពលជារឿងចំបាច់បំផុតរបស់មេដឹកនាំ ។
អត្ថបទៈ ម៉ៃ រ៉ាម
No comments:
Post a Comment